Classée monument historique
On arrive au chevet extérieur orienté à l’Est. En haut des escaliers, nous entrons à la chapelle et arrivons dans la nef romane. La chapelle castrale du 11ème siècle fut offerte en 1155 à l’évêché de Maguelone par les seigneurs de Laroque (mentionné sur le cartulaire de Maguelone).
50 ans après, la chapelle devenue trop petite, l’église paroissiale Ste Madeleine fut construite mais hors des remparts (au bord de l’Hérault). De ce fait, non protégée aux périodes troublées du 14ème siècle, le culte est alors remonté à la chapelle St Jean.
La chapelle a été agrandie sur la cour du château au 14ème siècle. La nef et les 2 absides sont de style gothique.
Le Décor peint du 19ème siècle aux pigments naturels représente une draperie, symbolique de la dévotion à la vierge sous le patronage de St Dominique.
Dans l’abside romane, l’autel roman du 12ème siècle (brochure explicative) classé monument historique en 1911 (exceptionnel en France) porte des traces de polychrome rouge et vert sur les colonnettes à chapiteaux sculptés. Il a retrouvé son emplacement d’origine, lors de sa reconstitution en 2009, sa table ayant servi pendant 2 siècles de pas de porte à la chapelle au 19ème.
On a retrouvé 5 sépultures des seigneurs de Roquefeuil de chaque coté de l’autel (c’est à dire 3 générations). Le colonel Gabriac de Roquefeuil, seigneur de Laroque, en 1694 a combattu les camisards. On a retrouvé dans les archives départementales une demande de François, son fils, d’être inhumé auprès des siens à la chapelle.
A gauche en entrant :
On trouve un tableau de la crucifixion du 17ème siècle, réalisé par RANC de l’Ecole Française, qui était un atelier de Montpellier important à l’époque.
On trouve aussi deux statues classées monuments historiques en 1942 :
- La Vierge à l’enfant et à l’oiseau du 14ème siècle, en marbre de Carrare (de style Grec), polychromé au 18ème siècle.
- et St Antoine le Grand, ermite du 3ème siècle, en bois doré du 17ème siècle (de style St-Jacques de Compostelle).
La sacristie accolée au donjon est une tour de défense avec bretèche. Datant du 13ème siècle, elle protégeait l’accès par la rue du Coulet St Jean.
L’ensemble de la chapelle (intérieur, extérieur) a été classée monument historique en 1992 et restauré en 2005.
A cette occasion, le clocher a été pourvu de 2 nouvelles cloches prénommées « Hugues » et « Guillemette » (mariés en 1090 : généalogie des De La Roque).
Laroque ayant été épargné par la peste en 1629, le seigneur Bertrand De Saussan offrit la cloche et fit graver « Jésus, Marie, Ste Marie-Madeleine priez pour nous » en guise de reconnaissance. Elle fut également classée monument historique en 1992.
4 souterrains partent d’une fosse de 3m x 3m dans la partie gothique de la chapelle qui était au moyen-âge la cour extérieure du château. Le premier de ces souterrains rejoint le puits d’eau potable dans le rempart du 14ème siècle, vers la placette. Le deuxième rejoint le moulin à blé pour assurer l’approvisionnement en nourriture, de plus celui-ci était également un accès emprunté par les habitants de la maison de défense et de la maison des dames. Le 3ème et 4ème, parallèles, rejoignent l’Hérault vers les terrasses pour permettre la fuite, accéder à l’eau de service et pêcher pour se nourrir.
La page Wikipédia de la chapelle (architecture et historique) est accessible via le flash code affiché près de l’arche. Dessous via le second flash code on peut voir l’intérieur de la chapelle en photo panoramique.
You have reached the outer orientation of the chapel chevet. Entering by the doorway opened up in the 19th century, you will come upon the Romanesque nave of the castle chapel built in the 11th century and given in 1155 by the lords of Laroque to the bishopric of Maguelone. Within 50 years the chapel had become too small ; this led to the construction of the parish church of Ste Madeleine, but outside the ramparts. As a result, lacking the necessary protection from the troubles of the 14th century, worship was transferred back up to the chapel of St Jean which was enlarged for the purpose, taking space from the castle courtyard (gothic nave and apse).
The décor was painted in the 19th century using natural pigments and represents the drapery symbolic of devotion to the Virgin under the patronage of St Dominique.
In the Romanesque apse the 12th century Romanesque altar (an explanatory brochure is available) which was listed as a historic monument in 1911 (exceptional in France) bears traces of red and green polychrome on its small columns with carved capitals. In 2009 the table, which had been used for two centuries as the doorstep to the chapel, was returned to its rightful place.
The burial places of five of the lords of Roquefeuil (spanning three generations) were discovered on either side of the altar.
To the left of the entrance :
The painting of the crucifixion dated 17th century, of the French School of RANC, a important workshop at this period in Montpellier.
Two statues listed as historic monuments in 1942 :
- Virgin with child and bird dated 14th century in Carrara marble (Greek style), polychromed in the 18th century
- St Antoine le Grand, 3rd century hermit, made from gilded wood in the 17th century (in the style of Santiago de Compestella)
The sacristy adjoining the keep is a fortified tower with gatehouse (13th century) defending access from the Rue du Coulet St Jean.
The whole chapel, both inside and out, was restored in 2005 after being listed as a historic monument in 1992.
At this time two new bells, Hugues and Guillemette (named after a couple married in 1090 who feature in the genealogy of the De La Roque family), were added to the bell tower.
The Wikipedia page relating to the architecture and history of the chapel can be accessed via the QR Code (code flash) which can be found near the arch.
A second QR Code below offers a panoramic view of the chapel interior.
Wir befinden uns jetzt vor der Kapelle, die Eingangspforte stammt aus dem 19.Jh , das Kirchenschiff selbst aus dem 11.Jh . 50 Jahre nach der Übergabe an das Bistum de Maguelone war die Kapelle zu klein geworden . Sie wurde durch den Neubau der Gemeindekirche « ST.Madeleine » , diesmal ausserhalb des Schutzwalles , ersetzt . Sie war nun nicht mehr vor den unsicheren Zeiten des 14. Jh geschützt ! Der Gottesdienst wurde jetzt wieder in der Kapelle St.Jean gehalten , welche unterdessen im Schlosshof vergrössert worden war (Schiff und Apsis im gotischen Stil) .
Dekorationsmalerei aus dem 19.Jh , mit natürlicher Pigmentation , aus einem Tuchgewebe , welches die Hingabe zur Junfrau Maria mit St. Dominique , darstellt .
In der romanischen Apsis , ein Altar aus dem 12.Jh (siehe Broschüre), im Jahre 1911 als historisches Werk erklärt , eine Ausnahme in Frankreich ! Der Altar besitzt Spuren aus rotem und grünem Polygrom auf seinen geschnitzten Säulen . Er hat seinen ehemaligen Platz , nach seiner Renovierung , im Jahre 2009 , wiedergefunden . Vorher hatte er seinen Platz am Eingang der Kapelle (19.Jh) .
Wieder gefunden wurden die 5 Grabstätten der Schlossherren « de Roquefeuil » (3 Generationen) , auf den beiden Seiten des Altars .
Am Eingang links , ein Bild der Kreuzigung (17. Jh) französische Kunstakademie de Ranc Atelier von Montpellier , sehr bedeutend zu dieser Zeit .
Zwei Statuen (1942 als historisch erklärt) :
- Muttergottes mit Kind und einem Vogel aus dem 14. Jh , aus Carrare Marmor (griechischer Stil) , die Farben stammen aus dem 18. Jh .
- Der grosse "Sankt Anton" , Einsiedler aus dem 3. Jh , aus Holz , vergoldet im 17. Jh (im Stile von Saint Jacques de Compostelle) Die Sakristei , neben dem Bergfried , ist ein befestigter Turm (13.Jh) , welcher den Eingang zu der Strasse « rue du Coulet Saint Jean « schützen soll . Die gesamte Kapelle (innen wie aussen) wurde im Jahre 2005 restauriert und als historisches Werk 1992 erklärt . Zu diesem Anlass , bekam der Kirchturm zwei neue Glocken mit den Namen "Hugues und Guillemette" (verheiratet im Jahre 1090 , Stammbaum der De La Roque).
Die Glocke des Bergfrieds wurde 1630 von dem Seigneur De Saussan gespendet und zwar als Dank- Geschenk , weil Laroque von der Pest im Jahre 1629 versehrt blieb . Sie hat folgende Gravierungen :
Jesus, Marie, Marie-Madeleine, betet für uns « . Sie ist auch als historisches Werk 1992 erklärt.
In dem gotischen Teil der Kapelle , welche im Mittelalter der Aussenhof des Schlosses war , finden wir eine Untergrabung (3mx3m) von der aus 4 unterirdische Stollen führen . Der erste Stollen führt zum Trinkwasserbrunnen , Schutzwall des 14.Jh in Richtung Schlossmitte . Der zweite Stollen führt zu einer Getreidemühle , um die Nahrung sicher zu stellen . Er ist u.a. auch ein Zugang zur Verteidi gung und dem Damenhaus . Der 3. und 4. Stollen , beide parallel verlaufend , führen zu den Terrassen der Hérault . Sie sind auch Fluchtwege , Zugang zum Wasser , mit der Möglichkeit zum Fischen .
Mit "Wikipédia" (flash code) ist es möglich den Rundbogen der Kapelle , sowie den Innenraum (3d) anzusehen.
Men komt aan bij het buitenste hoofdeinde gericht naar het Oosten. Boven op de trap gaan we de kapel binnen en arriveren in het romaanse kerkschip. De kapel uit de 11e eeuw werd in 1155 aan de bisschop van Maguelone aangeboden door de Seigneurs van Laroque (genoemd in de verzameling van oorkonden van Maguelone).
50 jaar later was de kapel te klein en de parochiale kerk Ste Madeleine werd gebouwd maar buiten de vestingwallen (aan de rand van de Hérault). Daardoor, niet beschermd gedurende de onrustige tijden in de 14e eeuw werd de dienst naar boven naar de kapel St.Jean verplaatst.
De kapel werd vergroot in de binnenplaats van het kasteel in de 14e eeuw. Het kerkschip en de 2 absissen zijn in Griekse stijl.
Het in de 19e eeuw in natuurlijke kleuren geschilderde decoor stelt een voorhang voor symbolisch voor de verering van de Maagd onder patronage van St Dominique.
In de romaanse absis, het romaanse altaar van de 12e eeuw (brochure geeft uitleg), in 1911 als historisch monument geclassificeerd (uitzonderlijk in Frankrijk), vindt men rode en groene sporen op de zuiltjes met gebeeldhouwde kapitelen.. Hij heeft zijn oorspronkelijke plaats hervonden tijdens de herstelling in 2009, zijn tafel heeft gedurende 2 eeuwen gediend als drempel van de kapel tot aan de 19e eeuw.
Men heeft 5 grafsteden van de Seigneurs de Roquefeuil aan elke kant van het altaar gevonden (dit wil zeggen 3 generaties). Kolonel Gabriacde Roquefeuil, Seigneur van Laroque, heeft in 1694 de calvinistische opstandelingen in de Cevennen bestreden. Men heeft in de departementale archieven een verzoek van François, zijn zoon, gevonden om naast de zijnen in de kapel te worden begraven.
Binnenkomend aan de linker zijde :
Men ziet een 17e eeuws schilderij van de kruisiging, gerealiseerd door RANC van de Franse School, die destijds een belanrijk atelier was in Montpellier.
Men vindt ook twee standbeelden, geclassificeerd als historisch moment in 1942 :
- De Maagd met kind en vogel uit de 14e eeuw, in marmer van Carrare (Griekse stijl), gekleurd in de 18e eeuw.
- En St Antoine de Grote, hermiet uit de 3e eeuw, in goudkleurig hout uit de 17e eeuw (stijl St Jacques de Compostel).
De sacristie samengevoegd met de donjon is een verdedigingstoren met wal. Daterend uit de 13e eeuw beschermde zij de toegang door de rue du Coulet St Jean.
Het geheel van de kapel (binnen en buiten) is in 1992 geclassificeerd als historisch monument en gerestaureerd in 2005.
Bij deze gelegenheid werd de klok voorzien van 2 nieuwe klokken vernoemd « Hugues » en « Guillemette » (getrouwd in 1090 : stamboom van de De La Roque).
Aan Laroque, zijnde bespaard van de pest in 1629, bood Bertrand De Saussan de klok en liet erop graveren « Jezus, Marie, Ste Marie-Madeleine bidt voor ons » bij wijze van dankbaarheid. Zij werd eveneens in 1992 geclassificeerd als historisch monument.
4 ondergrondse ruimtes delen een gat van 3m x 3m in het gothisch gedeelte van de kapel die in de Middeleeuwen buiten het erf van het kasteel lag. De eerste van deze ruimtes gaat naar de drinkwaterputten bij de vestigingsmuur uit de 14e eeuw. De 2e gaat naar de korenmolen om de aanvoer van voedsel te verzekeren, bovendien werd deze ook als toegang gebruikt door de bewoners van het verdedigingshuis en van het vrouwenhuis. De 3e en 4e, parallel, gaan naar de oevers van de Hérault om te kunnen vluchten, om water te halen en om te vissen voor voedsel.
De bladzijde van Wikipedia betreffende de kapel (architectuur en geschiedenis) is toegankelijk via de flash code aangeplakt vlak bij de kerk. Daaronder via de tweede flash code kan men de binnenkant van de kapel middels een panoramische foto zien.