Début de la viste


Dans les gorges, à mi-hauteur de la falaise, on trouve de nombreuses grottes préhistoriques dont la « grotte de la Vache » classée monument historique en 1990, grâce à la découverte d’une gravure pariétale d’un Auroch blessé, unique dans la région.
A l’origine, les maisons de défense sont construites en bois, puis à partir du 9ème siècle (époque de Charlemagne) les constructions sont bâties en pierre. Il s’agit d’une pierre très dure qui justifie de l’état de conservation du village. On a retrouvé les ruines d’un prieuré (St Brès), habité par les moines de l’Abbaye royale d’Aniane, à 1 km de Laroque, dont l’architecture se retrouve dans certains soubassements des maisons du village dont le donjon.
Les 2/3 de la partie supérieure du rocher en partant du sommet composent le « Castrum » : donjon, chapelle castrale, corps de logis, demeure seigneuriale, maisons romane de défense et maison des Dames. Cet ensemble est protégé par l’enceinte haute, (rempart du 12ème siècle) en bordure de la rue de la Madeleine.
Le 1/3 restant est occupé par des constructions postérieures au 14 ème siècle, protégé par le rempart 14è au pied du rocher.
Ste Marie Madeleine - Eglise du 2ème âge roman
Cette église paroissiale fut construite à la fin du 12ème siècle en dehors des remparts. Basse à l’origine, elle fut rehaussée en 1898 suite aux inondations.
A droite de l’église, sur la façade du corps de logis, 2 fenêtres géminées romanes dont la clé de voûte est décalée.

It occupies a strategic site thanks to the Thaurac massif running from Le Fesquet to La Cadière which forms a barrier halfway between the Mediterranean and the Cévennes and whose steep south-facing cliffs protect the hinterland. The only access is via the river gorges.
The site is a prehistoric one : a homestead dating back to 50,000 BC has been discovered ; it was exhibited at the Musée Longchamp in Marseilles with the caption “Grotte des Lauriers de Laroque, one of the first European settlements”.
The historic centre of the village is situated on a promontory which was separated through a process of erosion from the Thaurac massif over the course of 135 million years.
From the earliest times the castle keep which overlooks the river entering the gorges was ideally suited to observation, defence, and communication with Nîmes via a system of a dozen relay towers including those at Tournemire, Monablet and St Hippolyte du Fort.
In the gorges half way up the cliffs can be found a number of prehistoric caves including the “Grotte de la Vache”, listed as a historic monument in 1990 and named after the cave painting inside, unique in the region,
of a wounded aurochs.
Originally, the defences of Laroque were built of wood but stone buildings began to appear from the time of Charlemagne (early 9th century). At a site 1 km from Laroque the ruins of a priory (St Brès), home of monks from the Abbaye royale at Aniane, reveal architectural features which re-appear in the lower sections of a number of houses in the village as well as of the castle keep.
Looking down from the top of the keep : two-thirds of the area visible contains the “Castrum” : keep, castle chapel, main castle building, the seigneurial residence, Romanesque houses and the “Maison des Dames”. This sector is protected by a high defensive wall (12th century ramparts) which encircle the village (Rue de la Madeleine). The remaining third of the village is occupied by buildings dating post-14th century which are protected by a 14th century rampart built at the foot of the rock.
Ste Marie Madeleine – church dating from the second Romanesque period
The parish church was built at the end of the 12th century outside the ramparts. It was raised in 1898 from its original base to protect it from flooding.
To the right of the church, on the front of the main building, can be seen two Romanesque windows the keystone of which projects outwards.

Lage zwischen dem Bergmassiv "Thaurac-Fesquet-Cadière". Eine natürliche Absperrung auf halben Weg zwischen Meer und Bergen, mit steilen Felswanden, die im Süden die Landschaft schützen.
Nur die Schluchten der Hérault erlauben den Zugang. Dieser Anbau ist prähistorisch, eine Feuer- stätte von über 50.000 Jahren vor JC, befindet sich im Museum Longchamp in Marseille mit der Inschrift : Grotte des Lauriers de la Laroque , eine der ersten Wohnbauten Europas.
Das historische Zentrum befindet sich auf der Felsspitze, die sich von dem Massiv Thaurac, durcn die Erosion seit 135 Millionen Jahren gelöst hat. Seit der ältesten Antique kann man von der Spitze aus, über den Ausgang der Schluchten, die Verteidigungslinie, sowie die Übertragung durch Licht- signale von Turm zu Turm (etwa 10 Wachtürme), bis nach Nîmes beobachten (Tourne mire- Monoblet- Saint Hippolyte du Fort- usw. )
In den Schluchten oberhalb der Felsen, kann man viele prähistorische Felshöhlen, wie zum Beispiel die Höhle de la Vache, ein historisches Monument finden, 1990 klassifiziert als historisches Denk- mal durch seine Felsmalerei, die einen verwundeten Aurochs darstellt. Einmalig in unserer Gegend ! Ursprünglich waren alle Verteidigungsanlagen aus Holz . Ab dem9. Jahrhundert, Epoche Karl des Grossen, waren sie mit Steinen errichtet . 1 Km von Laroque fand man die Ruinen eines Klosters,
St. Bres, von den Mönchen der königlichen Aptei d’Aniane bewohnt. Ihre Architektur findet man
in bestimmten Untermauerungen gewisser Häuser und dem Bergfried in Laroque.
2/3 von der Spitze des Bergfried, findet man den "Castruni", Bergfried mit Kapelle, Wohnungen, Wohnsitz der Herrschaft, der Verteidigung und Wohnung der Damen. Umfasst und verteidigt durch eine hohe Mauer, Schutzwall des 12. Jahrhundert, am Rande der Rue de la Madeleine. 1/3von
den Bauten sowie der Schutzwall sind im 14. Jahrhundert errichtet worden.
St. Marie Madeleine -Kirche des 2. Romanischen Zeitalters .
Die Kirche unserer Gemeinde wurde Ende des 12. Jh. erbaut . Spa.ter folgten dann die Schutzwälle. Niedrig im Ursprung , wurden sie im Jahre 1898 , nach den Überschwemmungen erhöht.
Auf der Vorderseite des Wohnhauses befinden sich zwei romanische Doppelfenster , mit einem versetzten Schlussstein.
Laroque-Aynier, middeleeuws dorp gebouwd op een rotsplateau waarvan de voet aan de Hérault ligt, is bekend om zijn aanzienlijke rurale agglomaratie in de Cevennen volgens de « Armorial du Languedoc » (het adellijk wapenboek van de Languedoc).
Het is een strategische plaats vanwege het massief van Thaurac, van de « Fesquet à la Cadière », die een barriere vormt halverwege de zee en de bergen en waarvan steile rotswanden aan het Zuiden het achterland beschermen. Alleen de gorges van de Hérault maken toegang mogelijk.
Het is een prehistorische plek, men heeft een haardstede van 50.000 jaar voor Christus gevonden en tentoongesteld in het museum Longchamp van Marseille met de vermelding « Grot van de Lauriers van Laroque » één van de eerste menselijke nederzettingen in Europa ».
Het historisch centrum is gelegen op de top van de rots welke zich door erosie sinds 135 miljoen jaren losgemaakt heeft van het massief van Thaurac.
Sinds de oudheid, vanaf de top van de donjon (hoogste toren van een kasteel), ziet men de uitgang van de gorges, waar vandaan men kan gadeslaan, kan verdedigen, van toren tot toren tot aan Nîmes toe signalen kan overbrengen (ongeveer een tiental wachttorens : Tourne mire, Monoblet, St. Hippolyte du Fort,…..etc).
In de gorges, halverwege de rotswand, vindt men talrijke prehistorische grotten waarvan de « grot van de Koe » is geclassificeerd als historisch monument in 1990, dank zij de ontdekking van een rotstekening van een gewonde wilde os, uniek in de regio.
Oorspronkelijk zijn de verdedigingshuizen gebouwd van hout, vanaf de 9e eeuw (tijd van Karel de Grote) zijn de constructies van steen. Het betreft een zeer harde steen die de instandhouding van het dorp rechtvaardigt. Men vindt de ruïnes van een parochie (St . Brès), bewoond door de monniken van de koninklijke Abdij van Aniane, op 1 km afstand van Laroque, waarvan men de architectuur terug kan vinden in de onderbouw van enkele huizen van het dorp en ook van de donjon.
2/3 van het bovenste gedeelte van de rots vormt het « Castrum » : donjon, kapel, woongedeelte, Heeren- (Seigneur) verblijf, romaanse verdedigingshuizen en vrouwenhuizen. Dit geheel wordt beschermd door de hoge ringmuur (vestingwal uit de 12e eeuw) langs de rue de Madeleine.
Het resterende 1/3 gedeelte wordt ingenomen door latere 14e eeuwse bouwwerken, beschermd door de vestingwal aan de voet van de rots.
Ste Marie Madeleine – Kerk uit het 2e romaanse tijdperk
Deze parochiekerk werd aan het einde van de 12e eeuw gebouwd buiten de vestingwallen. Getrouw aan het origineel werd zij in 1898 verhoogd vanwege overstromingen.
Rechts van de kerk, op de gevel van het woongedeelte, 2 romaanse gelijke ramen waarvan de sluitsteen verplaatst is.